Na een drukke schoolweek, tot nu toe is dat iedere schoolweek geweest, werd dochterlief verrast door haar oom en tante.
Inderdaad ze wist van niks. Ik had haar express niets gezegd aangezien ze anders de hele week of dag of hoe lang ik het van te voren ook vertel, zou lopen stuiteren. En ieder uur, half uur of soms minuut zou vragen wanneer ze haar oom en tante zou zien.

Half 4 was het zo ver… Met zijn drietjes stonden we haar op te wachten. Eerst kwam de andere klas naar buiten. Allemaal vrolijke en enthousiaste kindjes. Daar kwam ze aanrennen, armen wijd gesperd en roepend: ‘Mama! Mama!’ Haar ogen zag ik even naar links schieten en een blijk van herkenning geven. Ze was in rechte baan op weg naar mij, kon dus niet uitwijken, en viel in mijn armen. KNUFFEL EN KUS volgen. “Heb je al gezien wie er zijn om jou op te halen?” “Ja, mijn allerliefste oom en tante!”
Ze was zo enthousiast dat ze zich in de armen wierp van haar tante. De glundering in haar ogen klonk door in haar stem. KNUFFELS EN KUSSEN vlogen om de oren. Ze stond met beide benen weer op de grond.

“En weet je wat, meisje?” “Wat mama?” “Ik heb een verrassing voor je. Zal ik het je vertellen?” “Nee… Ik bedoel ‘ja’, mama.” “Je mag een nachtje gaan logeren bij je oom en tante.” Haar ogen werden groot van geluk en op haar gezicht verscheen een lach van oor tot oor. Haar armen vlogen om mijn nek en ik kreeg een héle stevige KNUFFEL EN KUS. Stuiter stuiter.

Voor er vertrokken kon worden, moest er eerst nog afscheid genomen worden van haar grote vriend. Wederom met een KNUFFEL EN KUS. Hoewel ik het tafereel al vaker heb mogen aanschouwen is en blijft het aandoenlijk. Rechts van mij hoorde ik in koor: “Aaaahhh….” Dochterlief was klaar om te vertrekken.

Voor papa en mama een rustige avond in het vooruitzicht en een rustig begin van de volgende dag. Onderwijl werden we via de app op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen. Een groot feest natuurlijk met pannenkoeken, knakworstjes en pizza. Niet op 1 dag, maar verdeeld over een avond en een dag. Minder was het bericht dat ze uit bed gevallen was met haar hoofd tegen de muur. Flinke bult. “Mijn hersens zijn niet meer geschud hoor, ze zitten weer goed.” (Haar oom had een paar weken terug een hersenschudding omdat hij gevallen was.)

Giga moe kwam ze thuis. Op het gemak naar bed en heerlijk in eigen bed geslapen. Niet wakker geworden van de wekker. Wakker moeten maken om op tijd gegeten te kunnen hebben, voor er gezwommen kon worden. Wat deed ze het goed! Ze is de laatste weken erg vooruit gegaan. Maar dat was nog niet alles.
Een proefles kinderyoga stond ook op het programma. Samen met haar grote vriend gingen ze het avontuur aan. Steen, boom, koe, kat en nog veel meer. Ze vonden het leuk. Moeder vond het wat minder heel eerlijk gezegd. Tja dan gaan de jaartjes toch een beetje mee tellen, haha! Oefening baart kunst, ik weet het. Voorlopig is zwemmen genoeg voor ons meisje en mama. De zondag afgesloten met spelen bij haar grote vriend. Waar de een door de kamer stuitert en de ander heel rustig wil spelen, vinden ze samen toch een gulden middenweg. Tot dochterlief ineens zegt: “Mama, ik wil naar huis. Nu.” Het was klaar. Ze had genoeg. Wilde graag naar huis naar papa, en waarschijnlijk ook naar de rust. Op de fiets naar huis. “Tot morgen!” “Tot morgen!”. Morgen begint er een nieuwe week. Lekker vroeg eten, douchen en naar bed.
De dag werd natuurlijk weer afgesloten met een KNUFFEL EN KUS.